INTERVJU Luka Perazić, Kosta Popović, Simo Šišević: Želja mi je da svijetu pokažem našu kulturnu baštinu
Za bogatu i zanimljivu koncertnu ponudu Festivala KotorArt, iz godine u godinu zaslužni su i mladi i talentovani crnogorski muzičari. U okviru programskog segmenta KotorArt talenti, koji podržava karijere mladih umjetnika, na XVIII KotorArt Don Brankovim danima muzike realizovana su tri koncerta na kojima su zapažene nastupe ostvarili učenici ŠOSMO „Vida Matjan“ iz Kotora, violinistkinja Nastasja Vojinović i pijanistkinja Sonja Marković, i sopran Tamara Rađenović i pijanista Đorđe Stevan Nešić. U četvrtak, 25. jula u Crkvi Sv. Duha, na koncertu kojim se zaokružuje programski serijal KotorArt talenati, kotorskoj publici će se predstaviti mlade nade naše muzičke scene, klavirski trio u sastavu Luka Perazić, violina, Kosta Popović, violončelo i Simo Šišević, klavir.
Mlad ste umjetnik, na početku karijere. Šta za Vas znači nastup na međunarodnom Festivalu KotorArt?
Perazić: KotorArt je festival visokog kalibra, na kome su nastupili neki od najboljih muzičara svijeta, i veoma sam zadovoljan što mogu, zajedno sa svojim prijateljima, predstaviti naš rad i energiju.
Popović: Kao mladom umjetniku veoma mi znači što ću biti dio festivala na kome nastupaju najveća imena klasične muzike. Oduvijek mi je jedna od želja bila da se kao izvođač predstavim na KotorArt Don Brankovim danima muzike. Drago mi je da mi se ova želja ostvarila i veoma sam zahvalan organizatorima na pozivu.
Šišević: Veoma sam ponosan i zahvalan što imam priliku na nastupam na Festivalu KotorArt! Činjenica je da je KotorArt među najvećim i najznačajnijim festivalima u Crnoj Gori i u regionu. Nastupima svjetski priznatih umjetnika i omogućavanjem mladim umjetnicima iz Crne Gore da predstave sebe i svoj rad, ovaj festival pokazuje da vrednuje i njeguje našu kulturnu baštinu i podržava mlade generacije novih umjetnika. S obzirom na činjenicu da sam na početku karijere, nastupi, kako solističke tako i kamerne muzike pomažu moj umjetnički razvoj, što je krucijalno za nastavak karijere. Koncert na Festivalu KotorArt je prije svega svojevrsna potvrda kvaliteta rada.
Odlučili ste se da školovanje, koje ste započeli u Crnoj Gori, nastavite u Velikoj Britaniji. Kakve su Vaše impresije dosadašnjeg života, rada i obrazovanja u Londonu?
Perazić: Veoma sam zadovoljan što ću školovanje nastaviti u Londonu. Što se tiče muzike, u Londonu i drugim zapadnim zemljama više se praktikuje praksa naspram teorije, a ja imam dobar temelj teorijskog znanja koji sam stekao u Crnoj Gori. U Engleskoj se radi mnogo brže i radi se na većem broju djela u toku jedne godine, dok se u Crnoj Gori radi na jednom izabranom programu cijele godine.
Popović: London predstavlja jedan od najznačajnijih muzičkih centara u svijetu i samim tim nivo izvođaštva je veoma visok. Imao sam priliku da prisustvujem koncertima svjetski priznatih muzičara koji mi predstavljaju najveću inspiraciju. Za mene, kao umjetnika u razvoju, to je od posebnog značaja. Sarađivao sam sa izuzetnim umjetnicima od kojih sam puno naučio, ne samo o violončelu, već generalno o muzici.
Šišević: Čini mi se da me je znanje koje sam stekao u Crnoj Gori apsolutno pripremilo za nastavak akademskog školovanja u Velikoj Britaniji. U pitanju su različite vrste obrazovnog sistema. Velika Britanija mnogo ulaže u kulturu, a u svoj svojoj konzervativnosti podržava različitosti i njeguje buduće intelektualce i umjetnike iz svih krajeva svijeta, zato je tamo i ogromna konkurencija. London je jedan od glavnih gradova umjetnosti na svjetskom nivou, takođe je i veliki ekonomski i finansijski centar. Podržava promociju kvalitetnih modernih i inovativnih ideja. U njemu imam priliku da osjetim kako se kreću, prije svega muzički, trendovi u svijetu. Da se razvijam među najboljima, da slušam najveća imena današnjice, a takođe i da "oslušnem" u kojem pravcu se kreće ukus publike, što je od vitalnog značaja.
Da li Vas više privlači solističko ili kamerno muziciranje?
Perazić: Privlači me oboje. Solističko sviranje mi daje priliku da pokažem svoje unutrašnje, lične emocije. Sa druge strane, kamerna muzika spaja veći broj izvođača, omogućava im da se upoznaju na jedan divan način i daje priliku da iznesu zajedničku energiju.
Popović: Do odlaska u Veliku Britaniju glavnom sam bio fokusiran na solističko sviranje. Međutim, nakon nekog vremena provedenog u Londonu shvatio sam da razlika u odnosu prema kamernom i solističkom muziciranju gotovo i ne postoji. U protekle dvije godine proveo sam puno vremena svirajući solističku literaturu, ali i kamernu muziku u različitim muzičkim ansamblima. Kroz rad sa profesorima shvatio da je suština ista - iskreno izražavanje ideja i emocija. Odgovornost je možda i veća kada ste dio ansambla.
Šišević: Najviše sam solista što je i moja specijalnost, a sa kolegama i prijateljima nerijetko sviram i kamernu muziku. Osjećam da je pijanistička literatura nešto čemu stremim od kad sam započeo muzičko obrazovanje. S druge strane, kamernu muziku sam oduvijek gajio kao najljepši vid saradnje sa osobama sličnog senzibiliteta. To je kao kad se sretnete s prijateljima - dijelite i srećne i tužne momente iz života, šalite se, razgovarate o nekim idejama i stanjima, razumijete se, nadopunjavate, pravite uspomene. A kad se vratite kući, onda ste sami i ispunjeni drugom vrstom kvaliteta koji doprinosi drugačijem sazrijevanju. Sve ovo čini jednu ličnost. Ljudi su većinu života "sami" i treba se udobno osjećati u toj "samoći". Ona se voli na sličan način kao i kad ste s društvom, ako ne i više. Na taj način bih uporedio kamernu i solističku muziku.
Šta Vas očekuje u nastupajućem periodu?
Perazić: Tokom ljeta imam koncerte na Cetinju, u Budvi i Podgorici, a od septembra ću, kao početak svog akademskog školovanja, pohađati Školu za muziku i dramu „Gildhol“.
Popović: Očekuju me koncerti na festivalima u Crnoj Gori, rad na ljetnjem kampu za kamernu muziku na Ivanovim koritima, i priprema za prvu godinu studija na Školi za muziku i dramu „Gildhol“, koja će sigurno biti ispunjena mnogim novim iskustvima i izazovima.
Šišević: Očekuje me mnogo rada na novom programu i dosta angažmana. Kamp za kamernu muziku na Ivanovim koritima je sledeća radionica. Slijede koncerti u Podgorici, Sankt Peterburgu, Londonu i nekoliko takmičenja tokom naredne akademske godine.
Kako se vidite za desetak godina? Šta je Vaš san?
Perazić: Htio bih da, po mogućnosti, vodim neki veliki orkestar, a pored toga da sviram koncerte solističke i kamerne muzike. Kasnije bih volio da, kao profesor, svoje znanje i iskustvo prenosim na sledeće, mlađe generacije.
Popović: Poslije završenih studija volio bih da kao solista i kamerni muzičar napravim svjetsku karijeru. Kroz orkestarska djela koja sam svirao protekle dvije godine u Londonu sve više me privlači i dirigentski poziv, tako da bih volio da se oprobam i kao muzički direktor simfonijskog orkestra. Moja želja je da se jednog dana, kao uspješan muzičar, vratim u Crnu Goru i pomognem razvoju muzičkog života u njoj.
Šišević: Veoma je teško odgovoriti na ovo pitanje. Trenutno se fokusiram na predstojeće izazove u bližoj budućnosti. Očekujem da ću učestvovati na raznim projektima, da ću sticati iskustvo vrhunskog i svestranog pijaniste i da ću širiti svoje znanje. Želja mi je da sarađujem sa vodećim orkestrima i dirigentima, a posebno da, kroz odabir repertoara, uključujući domaće kompozitore, pokažem svijetu našu kulturnu baštinu.
Luka Perazić, violinista, počeo je da svira violinu s osam godina, u klasi prof. Vilija Ferdinandija, u Muzičkoj školi „Vasa Pavić“ u Podgorici, i već s dvanaest imao je prvi nastup s orkestrom, a ubrzo i prvi solistički koncert. Pohađao je seminare kod uglednih violinista i pedagoga: Romana Simovića, Kšištofa Smijetane, Vujadina Krivokapića, Marka Josifoskog, Antona Martinova, Marka Radonića, Marka Simovića, kao i seminare gudačkog kvarteta Beogradske filharmonije i kvarteta „Montenegro“. Pohađaо је i školu „Whitgift“ u Londonu i program za mlade talente Škole za muziku i dramu „Gildhol“, gdje će od jeseni nastaviti redovno školovanje. Učestvovao je na velikom broju takmičenja u Srbiji, Italiji, Albaniji, Makedoniji, Češkoj i Velikoj Britaniji, gdje je osvajao uglavnom prve ili specijalne nagrade. Tokom prethodnih godina nastupao je kao solista s orkestrom na svečanom koncertu povodom proslave Dana oslobođenja Podgorice, završnom koncertu Festivala gudača u Kotoru, zatvaranju Barskog ljetopisa, na koncertu povodom jubileja Muzičke akademije na Cetinju, ali i sa združenim simfonijskim orkestrima mladih Crne Gore i Albanije. Tokom ljeta 2017. godine bio je član Festivalskog omladinskog orkestra na renomiranom Festivalu u Verbijeu.
Kosta Popović, violončelista, Muzičku školu „Vasa Pavić“ u Podgorici upisao je sa šest godina, u klasi svog oca, prof. Mladena Popovića. Dobitnik je brojnih nagrada na nacionalnim i međunarodnim takmičenjima u Italiji, Engleskoj, Albaniji, Srbiji, kao i Crnoj Gori, kao i specijalne Nagrade „Tim Posner“ na Takmičenju gudača „Whitgift“ u Londonu 2018. godine. Sviranje na violončelu usavršavao je na seminarima kod poznatih pedagoga poput Aleksandra Rudina, Viktora Uzura, Rafaela Volfiša, i u radionicama kamerne muzike kod profesora Pitera Istvuda, Tatjane Prelević, Dmitrija Prokofjeva, Rajharda Armledera. Pored solističkog sviranja, aktivno se bavi i kamernom muzikom, a kao vođa violončela orkestra Muzičke škole „Vasa Pavić“ u Podgorici bio je učesnik brojnih projekata koje je organizovala ova institucija u saradnji s Ministarstvom kulture Crne Gore i Kulturno-informativnim centrom „Budo Tomović“. Od septembra 2017. godine školovanje je nastavio kao stipendista škole „Whitgift“ i omladinskog programa Škole za muziku i dramu „Gildhol“ u Londonu, kod profesora Džonatana Fjua i Vilijama Brusa, gdje će od jeseni nastaviti školovanje kao stipendista te institucije.
Simo Šišević, pijanista, studira na Kraljevskom koledžu za muziku u Londonu, u klasi prof. Gordona Fergus-Tompsona. Muzičku školu „Petar II Petrović Njegoš “ u Baru počeo je da pohađa sa šest godina, u klasi prof. Maje Basarab, a školovanje nastavio u muzičkoj školi „Vasa Pavić“ u Podgorici, u klasi prof. Anke Asanović. Usavršavao se na majstorskim kursevima Borisa Kraljevića, Jurija Kota, Đulija Potence, Ijana Džonsa, Vladimirа Bočkarjovа, Antonа Martinova. Na brojnim takmičenjima osvojio je dvije zlatnе lirе na Muzičkom festivalu mladih Crne Gore, prve nagrade na takmičenju „Petar Gaci“ u Skadru, Pijanističkom takmičenju u Tivtu, „Academy Award“ u Rimu, kao i specijalne nagrade i srebrne lire. Učesnik je džez festivala „Made in New York“, projekata MŠ „Vasa Pavić“, Festivala „Vikend savremenog klavira“ u Parizu. Tokom studija, bio je angažovan na „maratonskim“ koncertima i projektima s akademskim horom. Održao je resitale na Festivalu „Barski Ljetopis“, potom u Londonu, nastupio je u klavirskom triju na završnom koncertu polaznika Ljetnjeg kampa za kamernu muziku na Cetinju. Njegovu karijeru velikodušno su podržale fondacije „The Katheleen Trust“, „The Zetland“, Ministarstvo kulture Crne Gore itd.
Nataša Đačić
