Popularan program u interpretaciji Berlinaca

Nastavljajući saradnju sa Porto Montenegrom, Festival KotorArt Don Brankovi dani muzike priredio je koncert berlinskih umjetnika u Domu Vojske u Tivtu. U ovom najvećem auditorijumu u državi, u četvrtak 20. jula, nastupili su klarinetista Andreas Otenzamer, violinista Daišin Kašimoto i pijanista Hose Galjardo. Oni su programom, koji je po svojoj stilskoj određenosti, slušljivosti i popularnosti, usmjeren na širu publiku, privukli pažnju kako mještana, tako i vlasnika apartmana u naselju Porto Montenegro.

Andreas Otenzamer, prvi klarinetista u Berlinskoj filhlarmoniji, publici KotorArta je poznat sa prethodnih festivalskih izdanja. Prvobitno je bio gost na koncertu crnogorskog gitariste Miloša Karadaglića, svirajući sa harmonikašicom Ksenijom Sidorovom, a potom i u duu sa čuvenom pijanistkinjom Juđom Vang. Publika je tada već imala priliku da sluša njegove aranžmane, posebno nekih od Pjesama bez riječi Feliksa Mendelsona (originalno pisanih za klavir), koje je i ove godine predstavio – ali, publici u Tivtu. Zajedno sa pijanistom Hoseom Galjardom, Otenzamer je izveo i Preludijum Džordža Geršvina, kao i Sonatu džepne veličine, br. 2, Aleka Templtona. Otenzamer i Galjardo su umjetnički direktori Festivala kamerne muzike Birgenštok u Lucernu, a zajedno sarađuju i na muzičkoj sceni. Stekavši obrazovanje u rodnoj Argentini, u Buenos Ajresu, Galjardo je postao jedan je od najtražnijih izvođača u oblasti kamerne muzike, a tu reputaciju opravdava činjenica da je do sada svirao sa poznatim izvođačima, Gidonom Kremerom, Brnabašom Kelemenom, Janušom Vavrovskim i dr. U jednom dijelu koncerta, Galjardo se predstavio i solistički, izvodeći tango argentinskih kompozitora, čime je pokazao paletu različitih karaktera ovog popularnog muzičko-plesnog žanra. A novi tango (tango nuevo), izveli su zajedno trojica umjetnika. S tim u vezi, Otenzamer, Kašimoto i Galjardo izveli su poznatu numeru Kafe iz ciklusa Istorija tanga Astora Pjacole, ali u aranžmanu za klarinet, violinu i klavir.

 

Kada je riječ o programu, pored kompozicija Geršvina, Templtona, Pjacole, te obrada popularnih Mendelsonovih komada, publika je imala priliku da uživa i u „čistoj“ klasici. Sonatu za violinu i klavir u G-duru, K. 301 Volfganga Amadeusa Mocarta izveli su Daišin Kašimoto, inače prvi koncert-majstor Berlinske filharmonije, i pijanista Galjardo. Čistog tona, stilski uobličenih melodijskih linija, uz kompatibilni odnos violinske i klavirske dionice, interpretacija je bila primjer pravog razumjevanja klacizma i kamernog muziciranja. Pored toga, dvojica umjetnika izvela su i djelo potpuno drugačijeg stilskog senzibiliteta – Porgi i Bes Džordža Geršvina.

 

Od „džezirane“ klasike, preko „čiste“ i „popularne“ klasike, do argentinskog tanga, bio je to repertoar prijemčiv za širu publiku, koncert na kojem je svako, bez obzira na lični, muzičko-iskustveni bekgraund, mogao pronaći nešto po svojoj mjeri.

Boris Marković