ZRELOST I MUZIKALNOST

Ovogodišnji KotorArt Don Brankovi dani muzike punu pažnju posvećuju mladim talentima koji su već ozbiljno zakoračili u svijet muzike. Nakon usješnog resitala gitaristkinje Nađe Janković, na KotorArtu je nastupio mladi pijanista Andrija Jovović. U Crkvi Sv. Duha, u četvrtak veče, cjelovečernji koncert bio je posvećen muzici Baha, Betovena i Šopena. Odabirom djela trojice autora različitih epoha – baroka, klasicizma i romantizma, Jovović je istakao sopstveno vladanje različitim stilovima, ali je, ipak, najveći afinitet izrazio prema poetici Šopena. 

OBRAZOVANJE
Ovaj mladi pijanista je, nakon završene Muzičke škole Vasа Pavić u Podgorici, u kla¬si prof. Lidije Skender, upisao studije klavira na Univerzitetu za muziku i izvođačke umjetnosti (MDW), u Beču, u klasi jedne od najcjenjenijih klavirskih pedagoga naših prostora, prof. Nataše Veljković. Međutim, kao i mnogi mladi umjetnici, Jovović shvata važnost i neformalnog obrazovanja, pa je tako pohađao majstorske kurseve poznatih pedagoga kao što su Dmitri Baškirov, Vladimir Viardo, Jurij Kot, Boris Kraljević, Horst Lajhtfrid, Aleksandar Serdar, Bojan Martinović. Do sada je osvojio prve nagrade na takmičenjima Petar Konjović (Beograd), Citta di Avezano (Rim), Pjetro Gaci (Skadar), na Festivalu mla¬dih muzičara (Herceg Novi), Banjalučkom bijenalu itd.

TEMELJNOST
Jovovićevo temeljno tumačenje notnog teksta doprinijelo je prikazivanju monumentalnosti Tokate u fis-molu, BWV 910 Johana Sebastijana Baha. Takođe, ozbiljan izazov za mladog pijanistu bila je i posljednja klavirska Sonata Ludvigа van Betovenа – u c-molu, op. 111, složena po strukturi i tehnički zahtjevna, koju je kompozitor postavio u svega dva stava, za razliku od standardne klasične četvorostavačne koncepcije. Svojom enegerijom Jovović je odgovarao Betovenim izazovima postavljenim u prvom stavu, koji su, u fizičkom-telesnom smislu, ozbiljni i za vrhunske pijaniste. Svoj energetski kapacitet povratio je u trećoj varijaciji drugog stava i time poentirao Betovenovu poetiku, koja bi se, u ovom slučaju, mogla definisati kao betovenovski, „proto-džez“. Stoga, nije čudno što je baš na ovu sonatu Šopen uspostavio aluzuju u svoja dva djela – Klavirskoj sonati br. 2 i Revolucionarnoj etidi. Jovović se u nastavku resitala, međutim, odlučio za druge Šopenove kompozicije, izvodeći različite žanrove klavirskih minijatura: Nokturno u G-duru, op. 37 br. 2, Valcer u As-duru, op. 42, Preludijum i cis-molu, op. 45, i za kraj, Polonezu u As-duru, op. 53. Ako je prvi dio programa bio prostor da Jovović pokaže nivo zrelosti u tumačenju dramaturgije nekog djela, onda je drugi dio bio polje prikazivanja muzikalnosti.

Boris Marković